در زمانی این وصیتنامه را مینویسم که خون در عروقم به جوش آمده است و خود را در مقابل خدا تنهاترین تنهاها احساس میکنم. در زمانی این را مینویسم که خود را گنهکار و او را بخشاینده ترین میبینم.و اما مادر عزیزم مرا ببخشای که بسیار اذیتت کردم و حلالم کن و برایم دعا کن که بسیار محتاج دعایم، بر مرگم گریهوزاری نکن که مرگ حق است و شهادت در راه خدا و در راه معشوق، افتخاری است که نصیب هر کس نمیشود بر مرگم عزاداری نکنید که عزاداری و گریه و سیاه پوشیدن سزاوار مولایم بلال و دیگر پیامبران است که درس شهادت و آزادگی را از آن بزرگواران آموختم.
برادرانم از پسر و دخترم بهخوبی مواظبت و نگهداری کنید.
دین محمدی جان که مثل پدرم بودی برای من دعای مغفرت کن.
خداحافظ خانواده من
۶۶/۱۱/۱۲
انتهای خبر/