سید حسن جلالی کارشناس سیاسی، در یادداشتی نوشت: شهید آیتالله سیدابراهیم رئیسی، با وجود آنکه با رأی قاطع بیش از ۱۸ میلیون نفر از مردم ایران بهعنوان رئیسجمهور انتخاب شد، هرگز دچار توهم جایگاه و قدرت نشد و هیچگاه خود را در تراز ولیفقیه ندانست. او از نخستین روز مسئولیت تا آخرین لحظه حیات پربرکتش، همواره با صراحت و صداقت، خود را «سرباز ولایت» معرفی میکرد؛ تعبیری که نه یک شعار سیاسی، بلکه برآمده از باور عمیق، معرفت دینی و التزام عملی او به اصل ولایت فقیه بود.
به مناسبت سالروز تولد شهید جمهور و شهید خدمت، شهید آیتالله سیدابراهیم رئیسی، اگر بخواهیم یکی از برجستهترین و متمایزترین ویژگیهای شخصیتی او را برجسته کنیم، بیتردید «ولایتمداری آگاهانه» و «ذوب در ولایت بودن» در صدر این ویژگیها قرار میگیرد. این خصیصه، نهتنها در سخنان رسمی و مواضع سیاسی او، بلکه در سبک زندگی، رفتارهای فردی و نوع مواجههاش با مردم و مسئولیت، بهروشنی قابل مشاهده بود.
شهید رئیسی در جایگاه دومین مقام رسمی کشور، با پشتوانه رأی میلیونی ملت، هرگز اجازه نداد که رأی مردم به ابزاری برای ایجاد دوگانگی میان «جمهوریت» و «ولایت» تبدیل شود. برخلاف برخی رؤسایجمهور پیشین که با تکیه بر آرای مردمی، ناخودآگاه یا عامدانه، خود را در عرض ولیفقیه تعریف کردند، او همواره جایگاه خود را در طول ولایت میدید و مسیر حرکت دولت را منطبق بر منویات رهبر معظم انقلاب تنظیم میکرد.
نمونههای عینی این روحیه ولایتمدارانه، در رفتارهای ساده اما عمیق او بهخوبی نمایان است. در مراسم تنفیذ حکم ریاستجمهوری، که همزمان با شرایط خاص شیوع کرونا برگزار شد، با نهایت ادب، تواضع و حسرتی صادقانه گفت:
«شرط ادب این بود که دست رهبر معظم انقلاب را میبوسیدم، اما شرایط اجازه نمیدهد.»
این جمله کوتاه، بیش از هر تحلیل سیاسی، عمق نگاه و باور قلبی او نسبت به ولایت را آشکار میسازد یا در یکی از سفرهای استانی، هنگامی که یکی از بانوان هنرمند، تصویری از او را نقاشی کرده بود، با فروتنی پاسخ داد: من که کسی نیستم، ای کاش تصویر حضرت آقا را میکشیدید این واکنش، نه از سر تعارف، بلکه نشانهای روشن از نفی خودمحوری و پرهیز از شخصیتسازی بود؛ امری که در فضای سیاست، کمتر شاهد آن هستیم.همین رفتارها و گفتارهای بهظاهر ساده، اما سرشار از معنا، نشان میدهد که ولایتمداری شهید رئیسی، ولایتمداری از سر معرفت و اعتقاد بود، نه مصلحتاندیشی سیاسی یا تاکتیک مقطعی. او باور داشت که عزت، مشروعیت و موفقیت مسئولان نظام اسلامی، در گرو تبعیت صادقانه از ولیفقیه است.
در حقیقت، تفاوت اساسی شهید رئیسی با برخی دیگر از مسئولان، دقیقاً در همین نقطه نهفته است؛ او هرگز میان «رئیسجمهور منتخب مردم» و «ولیفقیه» تقابل یا دوگانگی ایجاد نکرد، بلکه رأی مردم را در چارچوب نظام ولایی معنا میکرد و آن را مکمل ولایت میدانست، نه رقیب آن.چنانکه امیرالمؤمنین علی علیهالسلام میفرمایند: هر اندازه افتادگی کنید، به همان اندازه بالا برده میشوید.»
به مناسبت سالروز تولد شهید جمهور و شهید خدمت، شهید آیتالله سیدابراهیم رئیسی، اگر بخواهیم یکی از برجستهترین و متمایزترین ویژگیهای شخصیتی او را برجسته کنیم، بیتردید «ولایتمداری آگاهانه» و «ذوب در ولایت بودن» در صدر این ویژگیها قرار میگیرد. این خصیصه، نهتنها در سخنان رسمی و مواضع سیاسی او، بلکه در سبک زندگی، رفتارهای فردی و نوع مواجههاش با مردم و مسئولیت، بهروشنی قابل مشاهده بود.
شهید رئیسی در جایگاه دومین مقام رسمی کشور، با پشتوانه رأی میلیونی ملت، هرگز اجازه نداد که رأی مردم به ابزاری برای ایجاد دوگانگی میان «جمهوریت» و «ولایت» تبدیل شود. برخلاف برخی رؤسایجمهور پیشین که با تکیه بر آرای مردمی، ناخودآگاه یا عامدانه، خود را در عرض ولیفقیه تعریف کردند، او همواره جایگاه خود را در طول ولایت میدید و مسیر حرکت دولت را منطبق بر منویات رهبر معظم انقلاب تنظیم میکرد.
نمونههای عینی این روحیه ولایتمدارانه، در رفتارهای ساده اما عمیق او بهخوبی نمایان است. در مراسم تنفیذ حکم ریاستجمهوری، که همزمان با شرایط خاص شیوع کرونا برگزار شد، با نهایت ادب، تواضع و حسرتی صادقانه گفت:
«شرط ادب این بود که دست رهبر معظم انقلاب را میبوسیدم، اما شرایط اجازه نمیدهد.»
این جمله کوتاه، بیش از هر تحلیل سیاسی، عمق نگاه و باور قلبی او نسبت به ولایت را آشکار میسازد یا در یکی از سفرهای استانی، هنگامی که یکی از بانوان هنرمند، تصویری از او را نقاشی کرده بود، با فروتنی پاسخ داد: من که کسی نیستم، ای کاش تصویر حضرت آقا را میکشیدید این واکنش، نه از سر تعارف، بلکه نشانهای روشن از نفی خودمحوری و پرهیز از شخصیتسازی بود؛ امری که در فضای سیاست، کمتر شاهد آن هستیم.همین رفتارها و گفتارهای بهظاهر ساده، اما سرشار از معنا، نشان میدهد که ولایتمداری شهید رئیسی، ولایتمداری از سر معرفت و اعتقاد بود، نه مصلحتاندیشی سیاسی یا تاکتیک مقطعی. او باور داشت که عزت، مشروعیت و موفقیت مسئولان نظام اسلامی، در گرو تبعیت صادقانه از ولیفقیه است.
در حقیقت، تفاوت اساسی شهید رئیسی با برخی دیگر از مسئولان، دقیقاً در همین نقطه نهفته است؛ او هرگز میان «رئیسجمهور منتخب مردم» و «ولیفقیه» تقابل یا دوگانگی ایجاد نکرد، بلکه رأی مردم را در چارچوب نظام ولایی معنا میکرد و آن را مکمل ولایت میدانست، نه رقیب آن.چنانکه امیرالمؤمنین علی علیهالسلام میفرمایند: هر اندازه افتادگی کنید، به همان اندازه بالا برده میشوید.»
امروز، مصداق عینی این کلام نورانی را میتوان در جایگاه معنوی و اجتماعی شهید آیتالله سیدابراهیم رئیسی مشاهده کرد؛ رئیسجمهوری خدمتگزار، مردمی، متواضع و ولایتمدار که با شهادت، به اوج عزت رسید و نامش در حافظه تاریخی ملت ایران، بهعنوان الگوی مدیریت انقلابی و ولایی، ماندگار شد.
لینک کوتاه :
https://nimroozonline.ir/?p=9419
